Verhaal bestaan uit 1 zin. Nummer 2.


Verhalen bestaande uit 1 zin.

2.
Hoewel tegenwoordig iedereen met ook maar een beetje verstand en kennis aanneemt dat (voor zover de wetenschap dat – althans tot voor kort, maar daar kom ik zo op terug – kon vaststellen althans met behoorlijk grote zekerheid aannemen), het universum niet geschapen is maar met een Big Bang ontstond en ik dit in een recent verhaal van één woord zelf ook uiteenzette, zou het weleens zo kunnen zijn dat er opnieuw een revolutionaire omslag in ons denken moet komen omdat wij de nieuwste bevindingen van de wetenschap (namelijk dat het universum geen begin of eind heeft en er dus geen Big Bang is geweest) zullen moeten aannemen, waarmee de schitterende stelling van de 17de eeuwse Nederlandse wijsgeer van Portugees Joodse afkomst Baruch gezegd Benedictus de Spinoza, ruim driehonderd jaar na dato, door modern fundamenteel wetenschappelijk onderzoek weer in het centrum van wetenschap, filosofie en algemene ontwikkeling en kennis komt te staan, omdat genoemde filosoof (volgens velen de grootste ooit maar ik kan dat als leek niet bevestigen of ontkennen hoewel ik Spinoza zeer bewonder en heel wat van en over hem gelezen heb) in zijn Opus Magnum, ‘Ethica’, al op wiskundig-filosofische wijze uiteenzette dat het universum (dat hij wegens gevaar voor zijn leven als hij het woord God zou weglaten toch maar God of de Natuur, Deus sive Natura, noemde waarbij hij uiteraard niet aan een zelfverzonnen ‘god’ dacht maar aan ‘zijn zelfs oorzaak’ zoals hij het in zijn definitie van God stelde) begin nog einde kent en dus in elk opzicht oneindig is en derhalve niet geschapen is.

© Jan Bontje, februari 2015

P.S. Spinoza’s zegel, CAUTE, betekent zoveel als: (ik ben) voorzichtig…

Spinoza - zegel CAUTE

Gedicht: wie weet


wie weet

honderden miljarden melkwegstelsels
met elk honderden miljarden sterren
miljarden planeten wie weet bewoond

toch maken domme mensen zich druk
om
woorden
zinnen
ideeën
kleuren
files

niet om de natuur of de honger
of de schoonheid van het heelal

als ooit contact gelegd wordt
met intelligente wezens
kunnen we misschien
wat goeie ideeën overnemen

Jan Bontje november 2013

Gedicht: broodkruimel op de rok van het universum


broodkruimel op de rok van het universum
 
(Lucebert: Ik tracht op poëtische wijze…)
 

te zijn een kruimel op jouw rok
vergruizeld tot een zachte schok
of streling op de reling van een zwart gat
 

(maar niet: de steile mens
die ont-denkend zich ont-riet
verstart
en zich een god wenst
in het diepst van zijn gedachten
die jij schiep zonder het te weten
volledig zonder plan of doel of richting)

te zijn het graan dat zich ont-aart
tot akker voor het nageslacht

te zijn tussenstation tussen eerder toen en daarna dan

een denkende kruimel op jouw baai te zijn…

 

 

© Jan Bontje 2013