Bijna Boekenweek
Zaterdag 16 maart t/m zondag 24 maart: Boekenweek! Kees van Kooten schreef dit jaar het Boekenweekgeschenk De verrekijker (cadeau bij aankoop van ten minste € 12,50 aan boeken), Nelleke Noordervliet schreef het Boekenweekessay De leeuw en zijn hemd (€ 2,50). We brengen 8 dagen door met het thema ‘Gouden Tijden, Zwarte Bladzijden’.
Los van de grote vaderlandse geschiedenissen dachten wij na over de boeken bij onze persoonlijke Gouden Tijden en Zwarte Bladzijden. Die volgen hieronder. Maar welk boek heeft jou getroost toen je dat nodig had of juist vergezeld bij mooie momenten? Laat het ons weten!
Gouden Tijden
Julia: Jane zoekt Tarzan – Annette Levy-Willard
Het verhaal van een mysterieuze liefde tegen de achtergrond van een bomaanslag in een synagoge en de zoektocht naar nazi-arts Mengele. Ondanks de deels zware thematiek onweerstaanbaar grappig. Een boek om je uit je meest sombere periode te halen.
John: De Oriënt Express – Paul Theroux
Tijdens een reis naar Iran heb ik mijn reisgezelschap misschien wel verveeld met het steeds weer voorlezen van passages uit dit boek wanneer Paul Theroux weer op hilarische wijze een reisgenoot typeerde. Ik moest er erg om lachen. Het was een hele gelukkige periode in mijn leven en dit boek is daar een deel van.
Monique: De jacht op het verloren schaap – Haruki Murakami
Gelezen op vakantie in de Spaanse bergen, mijn eerste Murakami. Een onweerstaanbare kennismaking, zelfs zodanig dat ik in het Spaanse landschap daadwerkelijk op zoek ging naar een schaap met een ster op zijn rug. En dat zegt niks over de Spaanse Rioja, dat zegt alles over de stijl van Murakami. Licht, vreemd, vrolijk en ontroerend.
Zwarte bladzijden
Julia: Een coquette vrouw – Carry van Bruggen
Omdat, toen ik dit boek als jong meisje las, het heel duidelijk maakte dat je je niet hoeft aan te passen aan de heersende moraal en dat het niet erg hoeft te zijn wanneer je ‘anders’ bent. Voor mij een eye opener.
John: Op zoek naar de verloren tijd – Marcel Proust
De weergaloze zinnen waarmee Marcel Proust mij meenam naar een wereld vol nostalgie, waar een stukje cake en de smaak en geur van lindebloesemthee je naar de geborgenheid van je jeugd kan voeren, maar ook naar de momenten dat je in de steek gelaten werd. Daarbij het genadeloze beeld dat hij schetst van de adel in Parijs en hoe zij met elkaar en minder bevoordeelden omging. Een wereld vol opportunisme en hypocrisie. Gek genoeg bood zijn vlijmscherpe pen me de spiegel van de wereld die ik op dat moment erg kon waarderen.
Monique: De ondraaglijke lichtheid van het bestaan – Milan Kundera
“Een mens kan nooit weten wat hij wil, omdat hij maar een leven heeft dat hij niet aan zijn voorgaande levens kan toetsen, noch in zijn volgende levens kan herstellen”. Dit zinnetje uit Kundera duikt vaak op tijdens melancholieke, onzekere of heftige momenten. Het helpt ‘de Zwaarte van het bestaan’ om te buigen richting ‘Pluk de dag’. Niet te veel, te intensief beredeneren, intens gevoel volgen! |